Woei

De wind waait hard, wolkenvelden waaien mee, zon, wolk, wolk, zon, wolk. Mooi schouwspel, dat ik liggend op een schapenvachtje naast de verwarming aanschouw. De net geplante leilinde van de buren lijkt nog niet zo stevig in de grond te staan en beweegt hard mee.

Iemand vroeg mij laatst of ik in een huis ‘op de grond’ woon, ik moest daar even over nadenken maar kwam inderdaad tot de conclusie dat mijn huis op de grond staat. Het is voor het eerst sinds ik op de grond woon, dat ik mij besef dat ik mij op stormachtige dagen als deze bezig moet houden met ‘mijn buiten’.
In mijn voortuin staat de bank die ik van mijn ouders kreeg en in de achtertuin een tafeltje met wat stoelen er omheen. ‘Straks waait er een door het raam’, gaat er door mij heen. Of erger, de schutting, die al niet stevig staat, waait vast zo de straat in en land met een smak in de nek van een argeloze voorbijganger. Deze zal voor het leven krom lopen, waarna alle nieuwe buren direct een hekel aan mij krijgen, omdat ik de schutting niet goed vast heb laten zetten. Code oranje.

De dingen des levens waar een mens zonder dagbesteding (lees, een baan) zich mee bezig houdt. Ik stort mij maar weer op het internet, misschien biedt een fijne klusser zich aan, voor weinig, om de schutting vast te houden zetten. Met dit weer kan ik de straat natuurlijk niet op, voor een nieuwe schutting.
Waar is weervrouw Diana Woei eigenlijk gebleven? Op dagen als deze verlang je terug naar haar geruststellende weerpraatje. Waarin ze vertelt dat alles weer goedkomt, na de woei.
Code Oranje! Blijf binnen menschen, hou ramen en deuren gesloten en luister naar Radio Oranje. Voor uw eigen veiligheid. Voor u het weet land er een schutting in uw nek en maakt u een kopje kleiner.