VIJFTIG

Er waren tekenen genoeg waaruit ik had kunnen opmaken dat het eraan zat te komen. Het feit dat ik dit inmiddels mét leesbril op schrijf, de kilo’s die zich lijken te verdubbelen als ik alleen al naar een taartje kíjk en dat ik het steeds vaker bloedheet krijg, zelfs zonder woest aantrekkelijke vent in de buurt. Ik negeerde de voortekenen, wilde er niet aan. Maar toen ik vanmorgen in de spiegel keek, keek zij mij aan: SARAH. Slik. Het komende jaar draag ik haar naam.

Een paar weken terug werd ik al verrast door vriendinnen. Ik werd opgehaald door de een, terwijl een ander zou komen. Dat zaaide wat verwarring, al kreeg ik snel door dat ik ineens het middelpunt van mijn eigenste surprise party was. Ik werd meegenomen naar een bar waar zes vriendinnen met mij proostten op mijn oude dag die eraan zat te komen. Vervolgens werden wij opgesloten in een room waaruit wij moesten ontsnappen, waarvoor wij de volle drie kwartier nodig hadden plús de nodige hints tot wij uiteindelijk weer vrijgelaten werden. De groep splitste zich daarna op, mij nog meer in verwarring achterlatend. Na nog een drankje, vertrokken wij richting Loosdrecht. Ik liet het allemaal maar gebeuren, volgzaam type als ik ben. Eenmaal op een steiger aangekomen werd mij vanuit een sloep toegezongen dat ik lang zal gaan leven. Op de sloep knalde de champagnekurk en werd er uitgebreid geproost. Ik was even vergeten dat een van mijn vriendinnen een sloep had aangeschaft, maar dat zijn de betere natuurlijk! Vooral als ze zes andere vrouwen mee durft te nemen het water op. Als volleerde kaptein voer zij ons over de woelige baren, richting een eilandje, alwaar een BBQ uit een tas tevoorschijn kwam. De vriendinnen wisten mij wederom te verbazen met hun talent om vuur te maken; ongetwijfeld jarenlange scouting ervaring die twee. Ondertussen mocht ik een mand vol ouwe-wijven cadeaus uitpakken en droeg mijn naamgenoot een volledige ABC voor! Het was een strálend zonnige middag met alles erop en eraan; van ouderwets piesen in de bosjes tot het wegpinken van tranen van ontroering.

Zus wilde een dagje met mij op pad voor mijn verjaardag. Uiteraard kent zij mij langer dan vandaag en weet dat verrassingen niet aan mij zijn besteed, een dagje samen weg kan ik nog net aan natuurlijk. We zouden gaan midgetgolfen. Eenmaal daar aangekomen doken en een paar vriendinnen op vanuit de struiken met een ‘Surprise!’ Nadat ik mijn hart weer had opgestart, kreeg ik zoenen en cadeaus. Waarna we toch écht gingen midgetgolfen. Ouderwets leuk! Zus bleek wéken in trainingskamp te zijn geweest en scoorde de een na de andere strike, of hoe dat heet in de midgetgolf-wereld. Na het midgetgolfen wilden de vriendinnen nog even het strand op, wederom volgzaam hobbelde ik er achteraan. Tot wij ineens op een strand-picknick-party stuitten, inclusief slingers en ballonnen met 50 erop. De vriendinnen die ik nog gemist had doken daar ineens ook op! Plus zwager en nichtje. Ik kon er nu echt niet meer onderuit! Er waren taartjes met mijn foto, er waren wederom bubbels en ook de zon deed mee!

Vandaag had ik zelf een dagje sloepvaren gepland met de familie én de buurman. Aangezien het weer nu niet zo mee zat zijn we heerlijk luxe wezen lunchen, waar ik weer werd verrast met cadeautjes en lieve woorden. Voor iemand die niet van verrassingen houdt, moet ik zeggen dat ik  écht heb genoten. Stiekem is het best lekker om in dat zonnetje gezet te worden.

Al ben ik nog lang niet waar ik wil zijn, werk ik nog altijd aan de beste versie van mezelf en kom ik soms wat obstakels tegen op mijn pad, ik besef heel goed dat er bijzonder veel is waar ik dankbaar voor mag zijn. En vooral ook dát ik leef. En alleen al om dat feit, hang ik nu maar even mijn eigen slingers op!