Verkocht!

Een paar weken voor mijn vakantie, kwam er weer een kijker voor Huize H. Ik poetste de boel weer eens goed en zette een mooi boeket wilde bloemen neer. En toen ik zo eens rondkeek vlak voor de kijker kwam dacht ik hardop ‘hier wil je toch gewoon wonen!’.

De makelaar was na het bezoek niet bijzonder enthousiast over het meisje dat mijn huis had bezocht met haar ouders. Prima dacht ik, ik hoor het wel als dit een vervolg krijgt. En ik genoot zelf nog een paar dagen van de bloemen. Tot de makelaar na dat weekend belde met de mededeling dat het meisje een bod had gedaan. Persoonlijk kon ik mij niet voorstellen dat je maar één keer ging kijken in een huis en dan al een bod zou doen, maar dat deed ze wel.
En haar startbod was al hoger dan het eindbod van de vorige bieder. Dat begon ergens op te lijken!. Eerlijk gezegd had ik op dat moment al ‘verkocht!’ willen roepen, maar er bleek nog mogelijkheid tot onderhandeling. En zo kwamen we aan het einde van de dag uit op een bedrag waarvan ik niet meer had durven hopen Huize H voor te kunnen verkopen.
Slik. Huize H is verkocht!

Gelukkig bedacht de makelaar dat het handig zou zijn als ik wat tijd nam om op zoek te gaan naar een nieuw huis en mag ik nog een paar maandjes blijven wonen. En zou ik in de tussentijd op zoek kunnen gaan naar een nieuwe plek, waarover later meer! Want ondanks dat mijn hart in Huize H zit, geloof ik dat ik nu mijn hart al weer een beetje heb verloren.

Om de paar dagen doe ik een poging om het te koop bord van het raam af te krijgen. Op advies van de makelaar sta ik daarvoor het raam te föhnen, daar waar de lijm van het te koop bord het raam raakt, in de hoop dat de lijm aan de andere kant zachter wordt en loslaat. Ik wacht meestal tot het donker is of doe het vroeg in de ochtend, in de hoop dat men niet ziet dat ik zo’n vrouw ben die haar raam föhnt. Voor je het weet nemen ze je mee en draag je alleen nog maar zo’n witte jas, met van die lange mouwen die op de rug vastgeknoopt worden.
Maar wat ik ook doe, het te koop bord blijft vast zitten! Nou helpt het ook niet mee dat ik niet op de begane grond woon. Als ik het bord van het raam wil rukken, moet ik over de reling van het balkon hangen en vervolgens kracht zetten, terwijl ik mijzelf tegelijkertijd probeer vast te houden om niet van het balkon te vallen en te pletter te storten (ik woon één hoog …).

Het te koop bord heeft moeite met loslaten. En ik begrijp dat best, het duurde bij mij ook een hele poos, voordat ik dit huis los kon laten.