Van paardenbloem tot horlepiep

Nog even over mij mensen. Het is tenslotte mijn weblog, dus ik kan hier naar hartenlust over mezelf schrijven. Ik zou natuurlijk kunnen overwegen om over anderen te schrijven, over politiek en de wereldproblematiek bijvoorbeeld. Maar dan vrees ik dat het er dan toch weer op neerkomt wat ík er allemaal van vind. Daar valt dan weer de conclusie uit te trekken dat ik nou eenmaal graag met mezelf bezig ben. Dus mocht je er geen trek in hebben om ook met mij bezig te zijn, dan raad ik je met klem aan om deze website te verlaten. Dág.

Voor wie hier nog leest na bovenstaande … mam?. Er zijn van die dagen dat het mij lukt om dankbaar te zijn, voor de kleine dingen, zoals in mijn laatste blog te lezen was. Maar er zijn ook van die dagen dat ik mij gewoon ontzettend klote voel, door de hele situatie waar ik in zit. Dat ik mij nogal ziek voel en het soms verdomde moeilijk is om de positieve dingen te blijven zien.

Vandaag ben ik 6 weken ziek. Eet en slaap inmiddels weer bij mijn ouders en hoe fijn het ook is dat ik daar goed verzorgd wordt en ik ze kan roepen als het ’s nachts niet goed gaat, het is niet wat ik wil.
Ik mis mijn leven zoals het was vóór 1 november jl. Ik mis mijn werk, sporten en überhaupt de deur uit kunnen gaan. Het is gewoon verdomde lastig om afleiding te vinden als de dagen beheerst worden door pijn. Dan kan ik nog zo’n interessant boek lezen of een leuke film kijken, als de pijn op komt is dat alles wat er is. En ik kan best met mijzelf door één deur, maar om mij nou 24 uur per dag om je heen te hebben zonder afleiding, daar word zelfs ik een beetje zat van.

Zat ik net helemaal in dat Boeddhisme, lukt het me niet om te accepteren. Dat hele concept van acceptatie daar kan ik nu dus even helemaal niets mee. Ik las ergens dat de kern van de Boeddhistische leer is dat het leven lijden is. Nou ja, in dat geval zit ik er wel volledig in hoor. Het mediteren geeft mij veel, maar verder denk ik dat ik deze levenswijze éven parkeer. In plaats van ‘accepteren van wat er is’ ga ik door met ‘strijden tegen dat wat er volgens mij niet hoort te zijn’.
De komende periode staan er weer verschillende onderzoeken gepland, bij de cardioloog en krijg ik een second opinion bij een internist in het UMC. Tussendoor heb ik ook een afspraak bij een natuurgeneeskundige. Als in het reguliere circuit niet te ontdekken is wat ik mankeer, doe mij dan maar een paardenbloem. Als iemand mij zou vertellen dat het zal werken tegen de pijn, dans ik zomaar de horlepiep.