Som nam na

Ze liet mij de kleine ruimte binnen en sloot de deur. Mijn ogen moesten zich even aanpassen aan de donkere ruimte, tot ik zag waar ik mij bevond. De dunne wandjes leken opgetrokken uit rijstpapier. Ik nam aan dat ik wat kleding uit moest trekken en op de futon op de grond plaatsnemen, maar ze had mij niets gezegd.
Op blote voeten kwam ze de ruimte weer in, waarna ze mij het bevel gaf mijn bh ook uit te trekken. Gevolgd door wat gegiechel. Ik vroeg mij af of ik hier op de goede plek was. ‘Plat liggen’! zei ze. En ik volgde haar bevel op. Achter het rijstpapieren wandje hoorde ik iemand een kreet slaken.

Ze nam plaats om mijn billen. Ik vond dit niet een heel prettige handeling, maar in de houding waarin ik mij bevond, had ik weinig in te brengen. De Thaise woog gelukkig niet veel, haar gewicht was makkelijk te dragen. Ze drukte haar knieën nog wat dieper in het vlees van mijn derriere.
Ze masseerde zo stevig dat er een golf van misselijkheid door mij heen ging. Het kon niet anders of er werd ter plekke vet weg gepoest uit mijn lijf. Daar had ik niets op tegen. Met m’n kiezen op elkaar doorstond ik de misbehandeling. Een enkele keer kon ik mij niet inhouden en verliet een schreeuw van pijn per ongeluk mijn mond. Dat had ik liever niet, gezien het feit dat ze er genoegen in leek te scheppen mij te pijnigen. Na iedere kreet die ik slaakte, zette zij nog wat extra kracht op de aangedane plek.
‘Pak mijn polsen!’ riep ze. Met mijn neus richting de grond en mijn armen op mijn rug deed ik wat mij gevraagd werd. Ze trok zo hard aan mijn armen dat mijn hele rug er hol van stond. Als ik niet beter wist, zou ik bij het zien van dit plaatje vermoeden dat er zich hier tantrische zaken afspeelden. Al deed de pijn die met de verschillende houdingen gepaard ging, eerder richting de SM hoek vermoeden.

Als ik had geweten wat de naam Som nam na* op de gevel van de Thaise Massagesalon betekende had ik het pand ongetwijfeld niet betreden. Vooraf had ik nog getwijfeld tussen een massage van een uur of een half uur en koos veiligheidshalve het halve uur. Een wijs besluit, deze behandeling was geen minuut langer vol te houden.
Na de behandeling kreeg haar allerliefste glimlach en met een buiging verliet zij de ruimte. Ik daarentegen deed er nog een half uur over om mezelf weer bij elkaar te rapen. Waarna ik, na betaling natuurlijk, gebroken het pand verliet.

Terug op mijn fiets voelde ik de zon op mijn wangen, de wind door mijn haren en merkte ik dat er ruimte was gekomen in mijn lijf.
Ik begin zowaar te geloven dat ik er van opgeknapt ben. Dus dit is wat ze bedoelen met ‘een happy ending’!.

*Som nam na: boontje komt om z’n loontje/ eigen schuld