Over overleven en Kerstmis in aantocht

De 21e hield ik me de hele dag op in de buurt van m’n opblaasboot, samen met de katten en alle life-savende hulpmiddelen bij de hand. De extra roeier had zich niet gemeld. We waren op elkaar aangewezen, m’n twee harige vrienden en ik.

Regelmatig keek ik door het raam naar buiten om te zien of het naderende onheil er al aankwam of iets dat leek op het naderende vergaan van de wereld. Aan het eind van de dag kon ik m’n ogen bijna niet meer openhouden door dat gestaar uit het raam. En toen de klok twaalf had geslagen moest ik ook toegeven dat het einde van de wereld waarschijnlijk toch nog wel even op zich zou laten wachten.
Waarna de paniek alsnog toesloeg; Kerstmis gaat door!

Ik was zo druk met m’n overlevingsstrategieën dat ik dat hele kerstgebeuren even was vergeten.
En nu is het 24 december!

Als een speer moest ik omschakelen. Kerstmis in aantocht! Kerstcadeaus kopen voor onder de boom bij m’n ouders, kerstboodschappen halen voor een ‘Bring Your Own’ kersthap op Kerstavond bij vriendin, Kerstboom aanschaffen, naar 1 hoog slepen én versieren. De kerstkaarten liggen hier nog ongeschreven naast me op tafel. En juist ik, die zo ontzettend van handgeschreven kaarten houd, heb ze zelf niet geschreven dit jaar. Nou kan ik wel gaan lopen stamelen van dat het einde van de Wereld er even tussendoor kwam, maar dat zijn geen excuses natuurlijk. Shame on me!

Kerstdrukte? Ho Ho Ho!
Mocht je geen kaart van me hebben ontvangen, hier dan nog een laffe goedmaakpoging:

Fijne Kerstdagen!

En nog even dit; in het kader van vrede op aarde. Al deed ik er niet veel mee, m’n ouders hadden me destijds laten dopen in de Katholieke kerk. Ik heb me zojuist even laten ontdopen (www.ontdopen.nl)
Een Paus die zulke uitspraken doet, die moet zich kapotschamen. Daar wil ik niets mee te maken hebben.

Vrede op aarde – nu die toch is blijven bestaan, laten we er nog wat van maken met elkaar lieve mensen.