Over het Pinksterweekend waar Aretha F me doorheen sleepte
Afgelopen Pinksterweekend vermaakte ik me onder andere met een voetbaltoernooi, discodansen in het Vondelpark en ik deed ook nog iets met daten.
Tijdens het voetbaltoernooi overtrof ik mezelf met sprintjes trekken, ballen binnenhouden en m’n nieuwe ingooi-techniek. De momenten dat ik even niet opgesteld stond, hijgde ik uit langs de lijn en tegen de tijd dat de sterren voor m’n ogen verdwenen waren, mocht ik het veld alweer in. Over sterren zien gesproken; een van onze dames kreeg zo hard een bal tegen haar hoofd dat ze ter plekke ter aarde stortte en toen ze bijkwam was ze een poosje kwijt waarom ze op een voetbalveld lag. Gelukkig stond haar man langs de lijn en heeft hij haar via de EHBO weer naar huis gebracht waar ze nog dagen rustig aan moest doen, och arme.
Ondanks dat ongeval, overtrof ons team zichzelf, in de zware poule waarin we waren ingedeeld wonnen we één partij, speelden er twee gelijk en verloren er één. We eindigden als derde en daar hebben we uiteindelijk toch nog op gedronken!
De avond erna had ik een date met een man met de zachte G. Ik nam voor het eerst sinds tijden weer eens de trein richting Utrecht, waar hij op het station op me wachtte met een grote glimlach. So far so good. We dronken wat op het terras onder de terrasverwarmer, aten – all we could eat- bij de Japanner en namen nog een afzakkertje in de binnenstad. Er viel geen moment stilte, de wijn vloeide rijkelijk en ik had zelf ook de hele avond een glimlach op. Dit leek helemaal de goede kant op te gaan. Hand in hand liepen we terug naar het station en de afscheidskus duurde langer dan gepland. Terug in de trein stuurde ik nog wat enthousiaste appjes richting de voetbaldames. Dit kon hem wel eens zijn.
De volgende dag werd ik wakker met een kleine kater. Een paar ibu’s verder reed ik met de meisjes mee richting Vondelpark, alwaar we bij Danspaleis van Kooten nog een dansje waagden. Ik was nog steeds wel enthousiast over de date en liet zijn foto’s nog even rondgaan. En ik besloot niet te lang te wachten tot het plannen van date 2, wilde weten of alles wat zo leek te kloppen op date 1 een positief vervolg zou kunnen krijgen. Gevoels-technisch gezien dan. De man met de zachte G had die niet zonder reden en kwam dus van onder de rivieren. Ik plande op 2e Pinksterdag een dagtripje richting zijn stad, 88 km verderop.
Op de heenweg had ik heerlijk meegezongen met Aretha Franklin – R E S P E C T – en ik was meer dan in de stemming om de date weer te gaan zien. Ik holde de trappen richting zijn voordeur op en op het moment dat hij opendeed hoorde ik in m’n hoofd ‘whap whap whaaaa …’. Ik keek hem aan en wilde het liefst direct rechtsomkeert maken. Ik voelde helemaal niets gebeuren van binnen. Een paar uur later, ik had het écht geprobeerd, heb ik hem laten weten dat er wat mij betreft geen vervolgdate inzat. Waarna hij begon te snikken – dit was The Story of his life vertelde hij me. Na nog een klein half uurtje troosten, begon ik aan de 88 km terug.
Aretha Franklin said a little prayer for me.
