Op weg naar Kerstmis

In de aanloop naar Kerstmis overviel de sneeuw ons land. Dikke vlokken lieten overal een wit laagje achter.
Code rood werd gegeven en zo kon half Nederland thuiswerken en begaf de andere helft zich met angst en beven achter het stuur (lees Mevrouw H). Zoals de sneeuw het land overviel, zo overviel de aanloop naar Kerstmis mij. Dat begint ook een bijna jaarlijks terugkerend thema te worden. Ik geloof niet dat ik er ooit aan zal wennen. Het land ontregelt van code oranje tot rood. Mijn to do lijstje idem dito.

Dit zijn de dagen dat ik God op de blote knietjes dank dat ik niet langs de schoonfamilie hoef tijdens de Kerstdagen. Want een mens moet al zoveel. Want er moét een kerstboom komen, het huis moet gezellig en dan heb ik het nog niet eens over de zoektocht naar cadeautjes en het boodschappen doen.
Ik begaf mij naar de kerk alwaar een kerstbomenverkoop aan de gang was. Bedacht mij dat het wel een mooie kerstgedachte was zo dicht bij Jezus Christus, de kerk te sponsoren door het kopen van een kerstboom. Het was nog een hele klus de mooiste te vinden tussen de inmiddels zwart gestampte sneeuw en blubber. Maar mijn boom stond er tussen! Ik raakte aan de praat met de dame van de kerk, ze bleek alleen heel niet van de kerk. Het was de vrouw van de plaatselijke schilder. Met de aankoop van mijn boom sponsorde ik het gezin van de schilder. Jezus Christus zal het mij vast vergeven, gezien het feit dat ik toch even dichtbij was.

Er schreef dit jaar voor het eerst geen kaarten, daar vind ik dan wel weer wat van. Wat ik hou er zelf ontzettend van, een handgeschreven kaart met een persoonlijke boodschap sturen, ontvangen is nog leuker natuurlijk. Geen excuses behalve tijdgebrek en keuzes gemaakt aan deze kant. Maar degene die ik heel erg lief heb zal ik binnenkort persoonlijk een knuffel komen geven. En voor al die anderen die mijn kaart gemist hebben dit jaar, Mea Culpa! Ik wens jullie het allerbeste natuurlijk. Maar dan ook altijd, niet allen de komende dagen ..

Wat kan een mens zich druk maken over zaken die er niet toe doen, bedenk ik mij ná al die pré-Kerst-stress. Na al dat ellenbogenwerk in de super, zag ik straten vol filerijden richting het centrum. Ik slalomde er rustig tussendoor op mijn fiets. Zo eens per jaar komt dat ding dan toch nog van pas zeg.
En nu de kerstboom staat te stralen in de woonkamer, de cadeautjes binnen zijn en de hapjes in de koelkast liggen, krijg ik er eindelijk een gevoel bij. Kerstmis! Ik heb er zin in!
Ik hoop jij ook. Geniet van het samenzijn, want is dat niet waar het uiteindelijk allemaal om draait?

Fijne Kerstdagen!