Mijn mooie man
De mooie man voelt zich aardig thuis bij mij, ik weet dat hij graag in m’n buurt is. Hij kan zich wel erg arrogant gedragen, wil altijd aandacht en weet de aandacht bijna altijd naar zich toe te trekken.
Als ik hem aanspreek, doe ik dat regelmatig met de woorden ‘Hey mooie man’ in plaats van hem bij zijn naam te noemen, wat zijn arrogantie ook wel aanwakkert vermoed ik.
Hij weet dat ik gek op hem ben en dat wát hij ook doet, ik hem toch wel vergeef. Mooie mannen hebben wat dat betreft wel een streepje voor. Hij kan veel maken voordat ik er iets van zeg en als hij dan ook nog zo’n onschuldige blik in z’n ogen heeft dan kan ik helemaal nooit meer boos op hem worden.
De mooie man loopt rustig in z’n blootje door m’n huis, hij schaamt zich nergens voor. Alleen als de bel gaat weet hij niet hoe snel hij de slaapkamer in moet vluchten om zich te verstoppen. Ik weet heus dat hij daar op me wacht. Het maakt niet uit of het een uur of langer duurt voordat ik de slaapkamer in kom, hij wacht rustig. Misschien valt hij wel even in slaap op m’n bed. Maar als ik dan de slaapkamer in kom, kijkt hij mij aan met zo’n blik van ‘waar bleef je nou, heb je enig idee hoe lang ik hier al op je lig te wachten’?!.Ondanks zijn arrogantie smelt ik te plekke.
De mooie man heeft het zichzelf gemakkelijk gemaakt op bed en ligt lekker lui op z’n rug. Als ik naast hem kruip kroelt hij langzaam tegen me aan. Ik geef hem zachte kusjes achter zijn oor en fluister lieve woordjes. Ik kroel met mijn handen door zijn zachte borsthaar en hij komt nog iets dichter tegen me aan liggen. Ik hoef voorlopig nog niet te proberen in slaap te vallen want hij wil meer. Ik kriebel hem op zijn rug en zeg dat ik wil slapen. Speels draait hij zich om en krabt me hard met zijn nagels. Nou mooie man, dat soort wilde spelletjes daar ben ik niet van hoor! Hij geeft zich gewonnen en zoekt zijn eigen kant van het bed op. Slaap lekker lieve mooie man … morgen krijg je weer verse vis en zal ik de bak voor je verschonen.
