Lopen tot de zon komt
De laatste dagen hoor mezelf steeds vaker zingen en niet alleen tijdens de bijzonder goede dagen onder de douche. Een tijdje geleden wilde ik het liefst hele dagen onder m’n dekbed blijven liggen en had ik angstdromen over hoe ik eindigde als oude vrijster in een vervuild huis met te veel katten. Maar zoals een betrouwbaar medium mij al had voorspeld, een verandering is gaande.
Tijdens periodes down under dat dekbed ben ik inderdaad in de val van het betrouwbare medium gestapt ja. Eén belletje en ze geven je weer hoop – Joanna!
Een paar weken geleden was het genoeg, ik smeet dat dekbed in de hoek, plantte mezelf extra lang onder de douche en nam het leven weer in eigen hand. Zoals m’n psycholoog me al maanden probeert duidelijk te maken; zij doet het niet voor me, ik moet het zelf doen. En ‘zelluf doen’ was iets dat ik als peuter al riep dat ik kon, dus dat moest ik nu ook maar weer eens bewijzen.
Een verandering is bezig, in mij, in mijn kijk op de wereld, de mensen om me heen of hoe ik naar mezelf kijk. En het is bijzonder goed! Loslaten van oude gewoontes, toelaten van nieuwe en openstaan voor gevoelens. Sinds ik dat dekbed in de hoek heb gesmeten zie ik de zon, voel ik de wind en geniet ik zelfs van het zingen in de regen.
Ik durf heus nog hard te huilen om dat wat er niet is, maar op dit moment zie ik vooral dat wat er wél is. De zon komt altijd wel even op je pad en als je niet meer vooruit komt duwt de wind je in de richting waar heen wilt. En mocht ik weer de neiging krijgen om dat dekbed over m’n hoofd te trekken, laat ik me weer even hoop geven door een zeer betrouwbaar medium.
En dan ga ik nu even genieten, even met de zon mee!
