Juni in een notendop

Zus en ik waren er beide aan toe om even de sleur van alledag te ontvluchten. Zo eens per jaar gaan wij samen op pad en na Barcelona, Lissabon, Valencia en Leeuwarden, togen we nu richting Berlijn. Duitsland, braadworst en holocaust monumenten stonden niet direct op mijn favoriete-plekken-lijstje, maar ik kan met terugwerkende kracht meedelen dat Berlijn inmiddels op nummer 1 staat. De stad bood zo veel vertier, dat wij zelfs vijf dagen te kort vonden. Op gehuurde fietsen zagen we iedere uithoek van de stad (al dan niet vanwege gemiste afslagen), we vonden heerlijke plekjes om te eten, te zonnen en te relaxen maar zagen evengoed alle highlights van Berlijn. Soms alleen in het voorbij fietsen maar gezien hebben we het meeste. We gaven dit keer geen geld uit door te shoppen maar lieten het meeste geld wel achter in etablissementen waar onze buiken goed gevuld raakten. We vonden tentjes met strandstoelen waar het bier goed smaakte eind van de middag, maar deden ons ook tegoed aan glazen wijn bij de Duitse Italiaan. De Duitse Italiaan zelf kon zo goed koken dat we daar iedere dag wel hadden willen aanschuiven, maar omwille van de ontdekking van stad leek het ons goed om ook eens een andere eettafel op te zoeken. En ook daar werden wij niet teleurgesteld. Het weekje vloog voorbij en we vonden het zelfs jammer om weer afscheid van elkaar te moeten nemen, dit soort weekjes samen weg zijn goud ♥
Volgend jaar worden het vast de hunebedden in Drenthe, gezien het uitgavenpatroon tijdens deze trip maar zelfs dat vooruitzicht kan de pret niet drukken. Stiekem heb ik wat last van de Berlijn-Blues .. ik wil terug!

Nadat ik mijn haar die hele week in een knot droeg, was het hoog tijd om de kapper te bezoeken. Ik was een paar keer vreemdgegaan, in het kader van efficientie leek het mij fijn een buurtkapper te kunnen bezoeken. Dit bleek geen succes; van een uren durende knipbeurt tot demonstratie van stijl- en krultangen die mij eruit deden zien als de Zangeres Zonder Naam (bij leven .. vóór zij uit bed stapte). Lang verhaal kort; op hangende pootjes kwam ik terug bij mijn vertrouwde kapster, die bijna was vergeten hoe ik eruit zag maar mij alsnog binnen liet. Hoe fijn, iemand die weet aan welke kant de lok hoort en snapt dat één centimeter ook echt maar één centimeter eraf is. ‘Wat hebben wij hiervan geleerd, Mevrouw H?’ Voortaan weer gewoon naar de oude vertrouwde buurtkapper, ook al is de oude buurt mijn buurt niet meer. Sommige dingen uit de oude buurt kan ik missen als kiespijn (de psychotische buurvrouw, de stinkende vuilcontainers en meer van zulks), maar mijn oude buurtkapper die kan ik niet meer missen!

Verder ontdek ik de laatste tijd steeds meer mooie plekjes in eigen land, in bijzonder prettig gezelschap. Zo bezochten wij Utrecht tijdens de Gaypride, onbedoeld, maar wat zeer goed uitpakte. Wandelden wij door Naarden Vesting met een diner-bij-kaarslicht ter afsluiting. Werd ik richting Arnhem gelokt voor een goed restaurant én als klap op de vuurpijl zagen wij buiten de circustheatershow van VerWarMe ‘Cirque de la Liberté – dikke tip mensen; nog tot 30 juni 2019 www.cirquedelaliberte.nl ga dat zien!. Afgelopen zondag was ik zelfs heel-de-dag op pad wederom met ditzelfde goede gezelschap, trotseerden wij file na file om uiteindelijk neer te ploffen aan de Loosdrechtse plassen waar wij samen pootje baden en picknickten op een kleedje.

Juni 2019, wat mij betreft een verdomd goede maand met een bijzonder zonnig einde.