Huis-, tuin- en keukenverhalen

De tuinman schept wild grond in zijn kruiwagen. ‘Het is allemaal verkeerd zand’ zegt hij, gevolgd door ‘daar ben ik niet blij mee’. Ik krijg direct een schuldgevoel. De stenen vond hij ook al zo zwaar. Hij had zich voorgenomen nooit meer zulke grote te leggen, veel te zwaar. Een benepen ‘sorry’ kwam mijn mond uit.
Dat ik ooit in mijn leven een tuinman ‘zou hebben’, wie had dat kunnen denken. Ik begin mij wel een mevrouw te voelen, wat decadent met een eigen tuinman. En ik had al zo’n volwassen status, alleen in een heel huis, met een voor- én achtertuin. Ter grootte van een postzegel, maar toch!
Na 25 kruiwagens ‘verkeerd’ zand te hebben verwijderd uit de postzegel, stort hij 25 kruiwagens ‘goed’ zand terug. Ik kan het mij bijna niet voorstellen maar hij zegt het wel drie keer, dus dan moet het wel waar zijn, dat er zoveel zand uit gekomen is. Vervolgens meet hij of hij voldoende tegels heeft, waarna blijkt dat hij verkeerd geteld heeft, wat betekent dat hij 10 van die héle zware tegels voor niets de tuin in heeft gesjouwd. Tja. Ik weet van mezelf dat ik niet kan rekenen dus dat had ik aan hem overgelaten. Onschuldig, in deze. Dat straten met 30 graden is ook niet echt een feestje, dat begrijp ik best. De stratenmaker tuinman drinkt 2 pakken melk per dag en dat blijkt ook zijn witte motor. Hij straat als de brandweer. De volgende dag komt hij boompjes planten en het straten afmaken. En dan is de tuin nieuwe stijl klaar. Ik kan niet anders concluderen dan dat ik er erg blij mee ben.

Het begint zo langzamerhand wel wat te worden in Huize H. De meeste klussen zijn gedaan en het wonen bevalt mij hier prima. Er staan nog wel wat grotere klussen in de planning maar deze hoeven niet direct. Wellicht is het slim om deze klussen niet al te lang uit te stellen, gezien het feit dat ik op dit moment nog thuis ben. Aan de andere kant, grote klussen doen vast ook een grote aanslag op mijn portemonnee dus misschien is het slim daar nog even mee te wachten, tot ik die topjob inclusief topsalaris in de pocket heb natuurlijk.

Vanaf dag één in dit huis en deze buurt voel ik mij hier helemaal thuis. Er hangt een gemoedelijke sfeer in de buurt. Als de zon tevoorschijn komt, zijn buren vaak te vinden in de voortuin. Men snoeit zo eens wat, wiet onkruid of zit gewoon met een glas wijn op de tuinbank (ikzelf).

Afgelopen woensdag werd er een straatspeeldag inclusief buurt BBQ georganiseerd. Ik twijfelde even of ik mij daarbij zou aansluiten. Het straatspelen liet ik aan mij voorbij gaan. Maar begin van de avond besloot ik uiteindelijk, gewapend met wijn en wat stoeltjes, die kant op te lopen. Dat bleek een goede actie. Mij werd direct een glas cava ingeschonken en de een na de ander kwam zich voorstellen of een worstje aanbieden. Dat worstje heb ik maar even gelaten, maar ik heb mij nog wel tegoed gedaan aan wat salade en pikte nog een eenzaam overgebleven hamburger van de BBQ. Het werd bijzonder gezellig, de kinderen verdwenen naar bed en de wijn vloeide inmiddels rijkelijk. Mijn glas werd steeds gevuld waarna ik nog makkelijker de een na de ander het hemd van het lijf vroeg. Ik geloof heus dat ik het netjes hield, wist alles nog de volgende dag en heb zo een aardig beeld van de buurtjes gekregen. Een gemêleerd publiek, wat jonge stellen met kinderen, wat ouderen, wat gescheiden mensen met oudere kinderen en ook nog wat singles zonder kinderen (met katten). Volgens mij pas ik er helemaal prima tussen. Poe. Wat een burgerlijkheid allemaal hé.

Ik ga er van uit dat hier binnenkort weer een bijzonder spannend verhaal geplaatst wordt, over glurende buren of buurtfeestjes waarbij partners worden geruild misschien.