Het bal

Vanavond staat het jaarlijkse bedrijfsfeest op de planning. Locatie: de Efteling. Aanwezigen: de baas, al m’n collega’s inclusief partners aan de zijde. Niet aanwezig aan mijn zijde: een partner. Pomtiedom.

Het hele kantoor is al weken in rep en roer, met name de dames, wat trek je aan, het verzoek is feestelijk maar hoe feestelijk wil je erbij hangen omgekeerd in de Python vraag je je dan direct ook weer af.
Dit jaar zou ik op tijd zijn met m’n outfit. Direct m’n oude galajurk laten vermaken door de naaiende Indiër op de hoek, daarnaast nog 2 jurkjes aangeschaft dus mij kon niets gebeuren dit keer dacht ik. Totdat bekend werd dat het feest in de Efteling plaatsvindt. Ehm. Dus.

Nou ben ik al helemaal nooit zo van dit soort feestjes, de feestjes waarin men je vriendelijk verzoekt je feestelijk te kleden. Dat klinkt bij mij als “Jurk aan”! En jurk en ik gaan nooit zo goed samen.
Geef mij een spijkerbroek, een paar mooie hakken en een leuk truitje en ik voel me goed. Trek je mij een jurk aan dan hangen mijn mondhoeken vanzelf ook naar beneden. Maargoed, die optie is er nu even niet.
Dus! Een feest! In de Efteling! In een JURK!

Zet mij maar vast neer in het Sprookjesbos, dan wacht ik rustig tot de goede Fee begint met het toveren van de koets, zes witte paarden, een baljurk en glazen muiltjes.

M’n collega’s zijn ervan overtuigd dat er voor mij een prins op een wit paard te vinden is in die Efteling, of ik die prins nou wil of niet, ze zijn er maar druk mee. Ik denk zelf dat ik Pardoes vannacht de hotelkamer in sleur. Pomtiedom.

Mocht ik gezocht worden na middernacht dan sta ik gewoon weer de vloer te schrobben.