Grieperdepiep

Van het een op het andere moment kreeg ik de griep. Alsof iemand mij stiekem in het gezicht had gehoest en ik vaag nog iets van ‘tikkie! jij bent ‘m’ hoorde roepen. En of ik hem was. Ik heb zelden de griep maar nu had ik hem dan echt even te pakken. Mijn hemel, ik lag dagenlang te klappertanden in de bedstee. Op één dag stapte ik zelfs vier (!) keer onder de douche omdat ik maar niet warm werd. En zelfs daar werd ik maar heel kort een beetje warm van.

Ik droeg een week lang dezelfde trainingsbroek, dag én nacht en was de hele week zowel BH- als make-up loos. Mijn haar was zo vet dat ik er een eitje in had kunnen bakken, ware het niet dat ik daar dan weer geen energie voor had, en geen trek in. De winterslaap periode was overduidelijk ingetreden. En terecht ook met de sneeuw en kou die het land binnen kwam, hoog tijd dat ik mij overgaf aan deze winterslaap. Ik weet best dat ik een goede slaper ben, maar dit sloeg alles. Zelfs de Cyperse zussen waren langer wakker dan ik. Het koste mij ook echt moeite om wakker te blijven, zat ik een uurtje op de bank, dan wilde ik eigenlijk al weer slapen. Het is dat ik last kreeg van doorligplekken, anders lag ik er nu nog mensen.

Inmiddels zijn zowel het gesnotter als de voorhoofdholte ontsteking onder controle, de griep is op z’n retour. Nou moet ik eerlijk bekennen dat het weer verdomd lastig opstarten is na zo’n winterslaap. Ik ben inmiddels eigenlijk al weer toe aan mijn middagdutje want net als bij de Cyperse zussen vallen mijn ogen af en toe ook spontaan dicht.

Wat leerde ik van een weekje griep? Een weekje amper eten betekent niet dat de weegschaal daar spontaan liever van wordt. Slapen maakt je niet per se knapper. Je schuldig voelen richting de baas en collega’s heeft geen enkele zin .. al blijkt dat gevoel lastig te stoppen. Accepteren en je eraan overgeven is de beste optie. Maar na zo’n week sta ik wel weer te juichen dat het over is … Grieperdepiep … Hoera!