Digitale detox

Vandaag ontving ik een boek van de plaatselijke boekhandel dat ik in het kader van ‘koop lokaal’, bij ze had besteld. Toen ik de man die ik alleen ken van achter de toonbank, richting mijn brievenbus zag lopen, maakte mijn hart een sprongetje. Vanaf het moment dat ik het zorgvuldig ingepakte boek uit de brievenbus pakte, wilde ik er het liefst direct mee in een hoek van de bank gaan zitten lezen. Ik kan oprecht blij worden met een nieuw boek in mijn handen. De gedachte aan de auteur die er ziel en zaligheid in heeft gestopt. Geschreven, gelezen, geschrapt en herschreven. De opluchting als het eindelijk bij de uitgever ligt, gevolgd door de twijfel of al die woorden bij elkaar wel goed genoeg zijn.
Ondanks dat ik zo dol ben op lezen, neem ik er te weinig tijd voor om écht te lezen. In een wereld waarin je op ieder moment afgeleid kunt worden door media, al dan niet sociaal, is het voor mij soms een uitdaging er los van te komen. En als ik dan besluit mezelf terug te trekken met een boek, heb ik onbewust toch steeds de neiging mijn telefoon erbij te pakken. Het loskomen van de digitale wereld gaat mij nog niet zo gemakkelijk af, thuis dan.

Soms stoort het mij dat ik mensen vaak met hun hoofd naar beneden zie staan. Op het perron, in de trein, bij de bushalte en zelfs in het bos zie mensen op een scherm kijken. ‘Kijk om je heen!’, denk ik dan. Dan vraag ik mij werkelijk af of wij elkaar nog wel zien, of we ons bewust zijn van de omgeving waarin wij zijn en écht zintuigelijk waarnemen wat er om ons heen gebeurd. Dit is op zich een kwaliteit van mij .. ik kijk om mij heen en zie écht van alles. Alleen komt alles vaak ook echt binnen bij mij. Details welke een ander wellicht niet waar zou nemen. De eenzame blik in de ogen van het schaap, dat ver van de knudde voor zich uit staart, het handje van het kleine kind dat heel hoog moet reiken om in dat van zijn moeder te passen, terwijl zij hem met ferme stappen over het zebrapad leidt. De overlevingstocht van de slak met het gebroken huisje op zijn rug.

Om een ander ook meer te laten ervaren, zintuigelijk, speel ik soms met het idee een Unplugged Café te beginnen. Het concept moet uiteraard nog worden uitgewerkt, maar ik stel mij het Unplugged Café ongeveer zo voor: bij binnenkomst ben je verplicht je ‘digitale devices’ in een kluisje achter te laten. Eenmaal binnen kun je onder het genot van een goede koffie of thee een time out nemen. Je vind er kasten vol boeken en tijdschriften. Vlij jezelf neer in een van de comfortabele stoelen. Je ontvangt een oogmasker, kunt een koptelefoon opzetten en in een keuzemenu bepalen welk van de meditaties je wil beluisteren. Je kunt kiezen voor een ontspannende voetmassage. In de tuin kun je me blote voeten door het gras op zoek naar een van de relaxplekjes waar je plaats kunt nemen. Bij binnenkomst kun je aangeven hoe laat je ‘uit je time out’ gehaald wil worden.
Gat in de markt lijkt mij!

De komende week ga ik dat concept van mijn Unplugged Café eens rustig verder uitwerken. Ik gaf mijzelf namelijk een time out cadeau. Mijn doel is mijzelf in deze week helemaal te resetten en op te laden onder het genot van een ‘culinaire detox’. Uiteraard verwacht ik deze week heel ‘bewust te zijn’, zonder zweverig te willen klinken. Ik ben benieuwd wat er zal ontstaan in mijn brein, in deze week zonder digitale afleiding. Uiteraard hou ik je op de hoogte, daarna dan. Voor nu:

Ik ben even offline.