De opgemaakte balans aan het einde van 2015

Het jaar 2015 stond voor mij in het teken van acceptatie. Werkelijke acceptatie betekent open staan voor een situatie zoals die is, in plaats van zoals je zou willen dat die is of zou moeten zijn. Een besef dat ‘dit inderdaad nu gebeurt’ en je kijkt de situatie recht in de ogen. Dit directe waarnemen van ‘wat is’ ís de acceptatie ervan.

Het begin van het jaar stond vooral in het teken van veel doen. Naar kantoor natuurlijk daar ontkom je niet aan, daarnaast de opleiding aan de Massage Academie, lekker sporten, zelf masseren en daarnaast ook nog veel leren. De eerste maanden vlogen voorbij. Vriendinnen voelden zich wat verwaarloosd, maar er was wel begrip.

Na zo’n kleine 15 maanden opleiding op de zaterdagen op Holos de Massage Academie, nam ik in juni het besluit om geen examen te doen. Door deze keuze was ik in eerste instantie teleurgesteld in mezelf over waarom ik het lef niet had om examen te doen. Mijn faalangst won het van de boosheid. En later kwam er acceptatie. En zelfs een héél klein beetje trots, dat ik de opleiding tóch maar gevolgd heb, naast m’n baan. Vele extra uurtjes studeren en alle zaterdagen op de Academie. En niet te vergeten, ik heb er bijzonder veel geleerd, fijne mensen leren kennen en van iedere zaterdag daar genoten!

Eind maart plaatste ik het bord Te Koop op Huize H. Dat was even slikken en dan vooral het idee dat ik Huize H ook daadwerkelijk eens zou gaan verlaten, na veel mooie en ook minder mooie dingen op deze plek te hebben beleefd. Maar buiten een enkele kijker diende de koper zich nog niet aan. Huize H was blijkbaar nog niet klaar met mij, of wellicht ik zelf nog niet écht toe aan een volgende stap. Ik krijg nog een poosje om aan het verlaten van deze plek te wennen. In de tussentijd doe ik m’n best zoveel mogelijk te sparen, voor een nieuw Huize H.

De nieuwe mevrouwh.nl is geboren in 2015, dat op zich is al een zeer heugelijk feit, naar mijn mening. Na vanaf begin 2012 op punt.nl te hebben geschreven nu eindelijk een eigen plek op het web, best een stoer gegeven. Ik ben er trots op!

Ik raakte dit jaar 1 vriendschap kwijt en kreeg er twee voor terug, 1-0 voor mij zal je denken. Maar het geval wil dat het einde van deze vriendschap er nogal ingehakt heeft. Het einde van de vriendschap liet een gevoel achter van extreem verdriet. Alsof mijn verkering mij aan de kant gezet had, mij niet meer wilde. Als liefdesverdriet. Ik was zelfs even vergeten hoe dat voelde, écht liefdesverdriet. Het gevoel dat je hart uit je lijf gerukt is en je de stukjes weer aan elkaar moet zien te lijmen. Het heeft even geduurd maar inmiddels heb ik aardig wat gelijmd. Al zijn de barsten nog niet helemaal verdwenen. Met dankbaarheid terugkijken naar de mooie momenten die wij samen hebben beleefd, zonder te blijven hangen in het waarom van het einde van de vriendschap. En nu proberen we soms de draad weer een beetje op te pakken en zien of spreken we elkaar weer even. Maar ik geloof niet dat het ooit zal worden zoals het was. En ook dat is oké, zoals het is.

Echte liefde ben ik dit jaar nog niet tegen het lijf gelopen. Wellicht liep ik op teveel andere plekken, waar de liefde mij niet kon vinden. Ik heb zelf ook niet erg gezocht. Had andere dingen aan mijn hoofd. Maar geloof er nog steeds in, dat het bestaat. Ik zeg niet dat ik het ooit zal vinden, maar het lijkt me een mooi streven om er toch naar te blijven uitkijken.

In september begon ik een nieuwe opleiding, Intuitieve Ontwikkeling. Het is een avond in de week, met een groep van zo’n 15 man. Er worden veel ervaringen uitgewisseld, er wordt gemediteerd en ik leer meer en meer te ontdekken wat mijn intuïtie mij wil vertellen en dat ik er ook echt iets mee kan, in het leven. Een fijn vervolg op de Massage Academie. Ik geloof dat ik er als persoon van ga leren om meer in mijn kracht te staan. In 2016 zal ik deze opleiding weer verder oppakken.

Dit jaar heb ik helaas ervaren hoe het is om je niet gezond te voelen. Om ineens niet meer alles te kunnen wat je voorheen wel kon. Dat is naar en een beetje angstig ook soms. En tegelijkertijd heb ik wel een gevoel van dankbaarheid ervaren, voor lieve mensen om me heen. Ik geloof dat er in 2016 vast ‘officieel’ ontdekt zal worden wat ik mankeer. En hoop dat ik snel verder aan mijn herstel kan werken. Want dat ‘in mijn kracht komen’ is niet alleen iets dat in m’n kop zit, dat wil ik ook erg graag in mijn lijf weer ervaren.

Het jaar stond dus niet alleen in het teken van acceptatie. Maar ook van nieuwe ontmoetingen en dichter bij mezelf komen. En kan ik stellen dat ik, op wat kleine tegenslagen na, niet mag klagen. In 2016 wil ik mijzelf graag blijven meenemen in de positieve flow. En dat laatste gun ik iedereen! Want uiteindelijk, moeten we het allemaal zelf doen in het leven. Dus zou ik willen afsluiten met het volgende:
Maak er zelf iets moois van in 2016!