De klusjesman

De stille tuinman rijdt vol gas voorbij in de oude golfkar, zijn hark zwenkt uit. Hij stopt nooit en als ik hem in het voorbijgaan gedag zeg komt er geen reactie.

Sinds mijn verblijf in de bungalow heb ik de voorbijgangers gadegeslagen. Op veilige afstand, binnen achter de schuifpui zit ik aan de ronde eettafel achter mijn laptop, van waar ik alles prima kan overzien. Als ik probeer te schrijven maar de woorden niet willen komen, staar ik wat voor mij uit.

Het voelt alsof ik midden in het bos woon. In feite woon ik in een park waar bungalows, tuinhuizen en stacaravans staan. De bewoners ervan vermoedelijk een mengeling van stads-ontvluchters (de eigenaren van tuinhuizen die in het weekend de stad ontvluchten) en mensen zoals ik, die om wat voor reden dan ook tijdelijke woonruimte nodig hebben. In de zomer zijn er vast mensen die een bungalow huren om er een paar dagen tussenuit te zijn in eigen land.
Middenin het park bevindt zich een speeltuin met iets dat voor zwembad door zou kunnen gaan, op dit moment is de binnenkant van de blauw geschilderde betonnen bak voorzien van een laag blubber met bladeren. Ik zag er laatst een paar kinderen stampend doorheen waden, blubber vloog hen om de oren.

Het geheel doet in deze winterperiode vrij troosteloos aan. Tot de zon zich aan het wolkendek weet te onttrekken. Als de zon schijnt lijken er direct ook mensen aanwezig. Niet alleen de kale man in de dikke kabeltrui, met in iedere hand een riem waaraan een hond trekt, in de ene een vuilnisbak en de andere een gevaarlijk ogende Dobermann. Zelfs van achter het glas trekt de oude kater een sprintje als deze in aantocht is.

Naast de tuinman rijdt de klusjesman ook in een oude golfkar rond, hij heeft een bak achterop, met daarin, naar ik aanneem, zijn gereedschap. Ik had zelf meerdere malen een klus voor hem. Niet dat ik hem zo graag op bezoek had, er bleek alleen steeds iets niet te werken in de bungalow. En wel van dien aard dat ik het niet direct zelf kon oplossen. De klusjesman bleek een loper te hebben en kon zichzelf zo toegang verschaffen tot de bungalow. Dat vond ik een naar idee. Het hield me zelfs zo bezig dat ik er ´s nachts van wakker lag.
Al lig ik sowieso wel wakker ’s nachts. Het is hier zo donker dat zelfs de nacht er angst van zou hebben. Al doe ik ’s nachts wel de knip aan de binnenkant op de deur, mijn gedachten maken overuren als ik wakker lig. De klusjesman zou zich overdag, als ik een boodschap deed, toegang hebben kunnen verschaffen tot mijn bungalow, het zou kunnen zijn dat hij zich schuilhield in één van de kamers of achter een gordijn. Om mij in het donkerst van de nacht te bespringen met een slagersmes in zijn hand. Ik zou mijn mond open doen om te gillen, maar mijn gil zou niet gehoord worden in het stille bungalowpark.

Als ik hem langs mijn schuifpui zie rijden, laat hij altijd het gas even los en gluurt naar binnen. Ik glimlach vriendelijk naar hem, terwijl hij doet alsof hij mij niet ziet.