Dag mam

Op een prachtig zonnige herfstdag in november, iets minder dan vijf weken na de diagnose, blies mijn moeder haar laatste adem uit. Het was de moeilijkste dag uit mijn leven.

Al kon ik haar keuze rationeel wel begrijpen, had ik eigenlijk willen schreeuwen dat ze ons niet mocht verlaten, dat ik niet zonder haar kon. Haar keuze om het leven los te laten, daarmee alleen al verdient ze mijn eeuwig respect, ik vind het een van de dapperste die ze kon maken. Dood durven gaan, dat is nogal wat. Uiteindelijk zal het zal ons allemaal eens gebeuren, alleen dan overkomt het je. De dood geeft je meestal geen keuze.

Ik geloof niet dat ik al besef wat het is om zonder mijn moeder verder te moeten leven. Dat ik haar niet meer even kan bellen als ik een rotdag had, of juist een spannende date in het vooruitzicht. Dat ik haar appje met ‘En ..?’ niet zal ontvangen de volgende dag. Dat ik nooit meer om advies kan vragen of alleen maar even m’n verhaal bij haar kwijt kan. Dat ze me geen foto’s meer zal doorsturen of ik haar nooit meer zal horen klagen dat ze me te weinig ziet. ‘We hebben het dubbel en dwars ingehaald’ zei ze laatst, toen ik me daar wat rot over voelde.

En nu is mijn moeder er niet meer. Dat weet ik zeker want ik was erbij toen ze ons verliet. En toch kan ik nog bijna niet geloven dat het echt waar is.

Wat weet ik nou eigenlijk van doodgaan, ik heb het zelf ook nog nooit gedaan. Misschien voelt het een beetje als parachutespringen. Ik stel mij zo voor dat je een gek soort zenuwen voelt als je in dat vliegtuig zit, Angst voor het onbekende dat je staat te gebeuren. En net nadat je uit dat vliegtuig bent gesprongen en je je overgeeft aan die vrije val, je alles prachtig van een afstand kunt overzien. Net als het leven, dat in slow-motion aan je voorbij vliegt. Je overziet de mooiste momenten en het gevoel van zweven is onbeschrijflijk fijn. Althans, dat kan ik mij zo voorstellen van parachutespringen. Maar ook dat, heb ik nog nooit gedaan.

Toch hoop ik dat zij die hemel krijgt die ons word beloofd. Dat haar een stralende zon en een landschap vol kleurige veldbloemen wacht maar bovenal, al diegene die zij zo heeft moeten missen in haar leven.

Op Black Friday namen wij afscheid van mijn moeder. Zwarter dan deze zal een vrijdag nooit worden.