Als .. dan
Vandaag een jaar geleden, reden zus en ik in alle vroegte naar het huis van pap en mam. Auto vol ballonnen, een fles champagne, een mandje vol verse broodjes, gekookte eitjes en meer van zulks.
Mam werd 75 jaar en wij wilden haar verrassen met een ontbijt, cadeaus en handkussen op afstand.
Corona was immers ‘in opmars’ waardoor zus en ik voorzichtig waren, maar al te bang eventueel iemand te besmetten. Al helemaal ‘de ouderen’ want het zou maar zo hun dood kunnen betekenen. Voor de zekerheid reden we ieder met onze eigen auto naar het huis van pap en mam. Stonden vervolgens wel samen met ons hoofd in mijn kofferbak om alles dat mee moest bij elkaar te grijpen voor het verrassingsontbijt. Het was nog wat onwennig allemaal, dat afstand houden, al deden we ons uiterste best.
Wij slopen het huis binnen, waarna wij mam luidkeels ‘Lang zal ze leven’ toezongen, dat had vast ook ‘niet gemogen’ in het kader van de rondvliegende aerosolen. Mam was blij verrast en we proostten op haar gezondheid en nog véle jaren. Pap en mam proostten ook, die foto heb ik nog .. ze staan er stralend op, terwijl ze elkaar diep in de ogen kijken en de glazen elkaar raken.
Het was net zo’n prachtig zonnige morgen als deze. Een heerlijke voorjaasdag, het soort dagen waar mam zo van hield. Zus en ik maakten plaats voor haar kinderen, de volgende shift, nog voor wij wisten van het bestaan van verjaars-shifts. De kinderen hadden een taartje met ‘Hoera 75 jaar’ erop voor oma mee.
Tante Annie kwam spontaan ook nog even aangefietst om haar te feliciteren. Zus was er niet gerust op, al die ouderen die maar zo gemakkelijk te dicht bij elkaar kwamen en gilde van schrik tegen tante Annie dat ze afstand moest houden toen ze mijn moeder had willen zoenen voor haar verjaardag. Waarna Tante Annie de bank niet meer af durfde.
Wij waren al weer te lang gebleven, nu waren er meerdere shifts door elkaar heen, wat een toestand.
Mam vond het allemaal maar overdreven maar hield toch ook wel afstand. We hand-kusten wat af. Haar cadeau, een weekendje weg met haar twee dochters, zouden we boeken als Corona voorbij was.
Als we toen wisten wat wij nu weten … dan had ik haar sowieso helemaal platgeknuffeld.
Lieve mam. Voor altijd 75.
Ach meissie toch, het is maar goed dat we niet altijd weten wat het leven voor ons in petto heeft.
Vanaf dit plekje voor jou een dikke knuffel.
Kus! <3