Time to kick ass (II)
Dat voetballen hé, dat doe ik dus nog steeds! Ik sta er zelf ook van te kijken hoor maar er bestaat dus een sport die ik langer volhou dan een week of 3. En het gekke is, de dames hoeven me niet mee te slepen, over te halen met lokkertjes als leuke mannen langs de lijn of een gezellige derde helft. Ondanks dat dat ook aanwezig is, vind ik het gewoon écht leuk, sterker nog, ik kijk er zelfs naar uit om een balletje te gaan trappen!
Nou ben ik nog net niet te vergelijken met de Messi’s van deze wereld dus ik dacht, laat ik het voorlopig maar even bij trainen houden, tegen de tijd dat ik met goed fatsoen wat ballen raak en zelf ook een leuke actie kan maken, dan durf ik me wel aan een toernooitje te wagen. Maar het lot besloot anders, tijdens mijn vakantie hadden de dames mij enthousiast tussen de teamindeling voor het aankomende toernooi gezet, waarmee ik dus officieel mee zou doen aan mijn eerste toernooi. Met het motto ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ in m’n achterhoofd, meldde ik me zaterdag in de kleedkamer om de opstelling te horen.
Hierna liep ik het veld op en terwijl ik met m’n hand op m’n borst het Wilhelmus in wilde gaan zetten, gaf de scheids het startsein al, de wedstrijd was begonnen. M’n vader had me die avond ervoor nog gezegd ‘nooit m’n ogen van de bal af te houden’ maar terwijl ik even opkeek naar de tegenstander zakte de moed me nog verder in de schoenen, we speelden tegen mannen! Gelukkig was de eerste partij tegen het team waar onze trainer zelf in speelde, die hadden nog wat mercy voor de ladies. Maar de partij daarop volgend toonde no mercy (Boys will be Boys) waardoor ik nu nog de nopafdrukken op m’n voet zie zitten. Aangezien ons team was verdeeld in tweeën mochten we ook een partijtje tegen elkaar, ‘Pink Power’ versus ‘What the Fuc(k)sia’s’, wat resulteerde in een mooi duel maar toch op 0-0 eindstand kwam.
Ondanks dat de partijtjes kort waren hadden deze voor mij conditie-technisch niet veel langer moeten duren, dan had ik mezelf waarschijnlijk tevergeefs afgevraagd wanneer die zuurstofmaskers uit het plafond zouden vallen. Maar het was een mooi eerste toernooi.
Nog een paar nachtjes slapen dan begint het EK, kan ik de technieken eens even goed gaan afkijken om zo tijdens een volgend toernooi meer balbezit te houden, wat panna’s te maken en het even af te maken met een mooi doelpunt. Voorlopig zie je mij nog niet wegrennen na het scoren met m’n shirtje over m’n hoofd maar er wordt aan gewerkt … aan dat scoren dan hé!
