Gisteren, uit Lissabon …

Zus en ik waren er even een weekje tussenuit. Zomaar. Ze wilde even weg bij man en kids vermoed ik. Een time out voor mama, once in a while, moet kunnen lijkt mij. Verstandig om moeders die bijna tot waanzin worden gedreven door hun dreinende blagen af en toe even naar de zon te sturen. Zus heeft daar natuurlijk geen last van, van dreinende blagen. Nee, die twee zijn perfect. Tenminste, ik als tante ren daar de deur weer uit voordat het dreinen begint. Heerlijk, zo’n rol.

Al leek het weer zoals de weermannen voorspeld hadden in Portugal wat minder, we genoten toch van de Portugese zon én regen, van Lissabon, het shopping centre op de regenachtige dag, sardientjes eten, niets doen op een strandbedje, ouderwets ruzie maken tijdens een ijsje eten, leuke ontmoetingen en goede gesprekken. Ook waren we af en toe in het bezit van een privé gids met haar eigen weervrouw die bijzonder goed was in de voorspellingen. Al met al, het was een goede week die omvloog en we wilden nog niet naar huis toen het tijd was. Zo hoort vakantie te zijn!

Eenmaal thuis bleek het weer hier nog nét iets beter waardoor ik lekker in dezelfde flow kan blijven, het buiten eten gaat gewoon door, het witbier staat alweer in de koelkast naast de witte wijn en de prosecco. Ik kan hier aardig aan wennen. De sproeten op mijn lijf zijn de laatste week ook verdubbeld, ik vrees dat het om een plaag gaat. Als dat de enige plaag is die me lastigvalt, kan ik de zomer wel doorkomen!

Mevrouw H smeert zich nog even in met factor 25 en laat de rest van de sproeten hun goddelijke gang gaan. Geniet, en zoals m’n moeder zou roepen: maar vergeet vooral niet te smeren!