Update .. na de speeddate

‘Als ik niet door ben naar een volgende ronde, dan eet ik mijn schoen op’ dacht ik na de sollicitatie speeddate. Er zat geen smaak aan, kan ik je vertellen.
Zelf hield ik er wel een wat nare bijsmaak aan over. Hoe kon het zo zijn dat mijn intuïtie mij zo in de steek liet? Ik was níet door naar een volgende ronde. Een klein deukje in mijn, toch al niet zo grote, ego.

Maar na die dag kwamen er weer nieuwe dagen en zo ook weer nieuwe kansen. Uit onverwachte hoek werd ik benaderd en waarna een prettig gesprek volgde en binnenkort zelfs een tweede.
Daarnaast zag ik dat ik nog wachtte op een reactie van een bedrijf waar ik twee maanden geleden had gesolliciteerd, ik stuurde ze een mail met de vraag waarom ik niet was uitgenodigd (zou ik normaal gesproken nooit doen! …). Op het moment dat ik op zend drukte, ontving ik een mail van dezelfde dame die ik gemaild had, met een uitnodiging tot kennismaking. Ik viel van m’n stoel! Belde haar direct en vroeg haar verbaasd of we elkaar nou op hetzelfde moment een mail gestuurd hadden? Dat kon geen toeval zijn, zei ze lachend.
Waarna ik de moed weer uit mijn (opgegeten) schoenen heb gehaald.

En zo komt er ongetwijfeld precies dát op mijn pad, wat ik op dit moment nodig heb. Niet alleen qua werk ook privé komen er steeds weer mooie dingen op mijn pad, soms als ik even een zijstraat insla, blijkt dat dat de juiste weg is. Waar ik weer mooie mensen ontmoet, die mij de weg willen wijzen of zelfs samen met mij willen wandelen.

Het komt goed. Niet allemaal vandaag, maar ik ben onderweg.