Klaagzang

Laatst las ik een onderzoek waarin werd aangetoond dat klagen niet gelukkiger maakt. Als je klaagt richt je je juist op dat wat je níet wilt. Maar, zo eindigde de uitkomst van het onderzoek, uiteindelijk blijkt het wel beter om je irritaties te delen met anderen, dat lucht op en verbroederd. Nou, bij deze dan maar! Eens kijken of het oplucht.

Ergens achterin m’n hoofd hoor ik de wijze woorden van m’n moeder ‘je moet negatief ombuigen naar positief’. Makkelijk gezegd mams. Het boek ‘Positief denken’ dat ik van haar kreeg staat te verstoffen op de zelfhulpboekenplank (mooi woord voor galgje!) naast ‘Niet morgen maar nu’.

Als ik een eetrijpe avocado koop blijkt deze dus nooit eetrijp te zijn. Eenmaal ontdaan van z’n jasje is de avocado ofwel keihard of verrot van binnen. Maar echt altijd hé. Het gevolg is dus dat ik nooit een avocado eet thuis.
En waarom staat er op de bakjes garnalen niet of je ze nou wel of niet moet wassen. Ze zien er vaak best ranzig uit dus uiteindelijk gooi ik ze voor de zekerheid meestal maar even door een sopje, weet je tenminste dat ze schoon zijn.
Nadat ik zojuist bijna was gestikt in een dikke graat van een makreel, gaf ik het resterende deel maar aan de katten. Ik durfde geen hap meer te nemen. Daar ging m’n gezonde visdag. Echt, ik wil heus gezond leven, maar het lot bepaalt nou eenmaal vaak anders.

Als ik de Lotto win, zou ik een kok in huis nemen (en een Personal trainer, maar dat alleen omdat dat zo lekker is om naar te kijken). Misschien moet ik eerst eens lid worden van de Lotto bedenk ik me nu.

Zo! Klagen, dat lucht op zeg.