Ik hartje mij

Op de datingsite zag ik een leukerd voorbij komen. De leukerd was geen officieel lid meer van de datingclub, maar als ik hem een berichtje stuurde met mijn mailadres, kon hij mij schrijven. En zo geschiedde. Ik stuurde de leukerd mijn mailadres en de leukerd schreef mij.
Alleen op het moment dat het berichtje van de leukerd binnenkwam, was hij al weer een beetje uit m’n gedachten. Ik stelde vast dat het niet echt een snelle jongen was maar nadat ik zijn profiel met foto had gevonden op de site was ik toch weer aangenaam verrast; een leukerd met een guitige blik.

We mailden wat heen en weer en de leukerd vroeg om mijn foto, logischerwijs wilde hij ook weten wat voor vlees hij in de kuip had. Ik stuurde wat foto’s door en zijn reactie was ‘leuk!’. Na een weekje mailen hadden we nummers uitgewisseld en de berichtjes volgden elkaar in rap tempo op. Gezelligheid all over the place. Een date stond gepland maar vanwege werkstress en het druk druk druk zijn van zijn kant, werd de eerste date geannuleerd. Geen goed teken maar hij kreeg het voordeel van de twijfel.

Ik trok nog even mijn promotie team uit de kast om de leukerd even duidelijk te maken dat zijn leven alleen nog maar leuker kon worden mét mij. Het leek een goede zet. De berichtjes bleven komen en ik was wel toe aan een volgende stap in onze relatie, namelijk; het plannen van een afspraak. Zo’n ontmoeting in real life leek me wel een eerste vereiste voordat het iets kon worden natuurlijk. En aangezien hij niet over de brug kwam met data, was ik inmiddels toch enigszins genoodzaakt de afspraak af te dwingen.

Voor het vervolg raad ik de ladies onder ons aan om de zelfhulpboeken weer ter hand te nemen.

De leukerd gaf aan dat hij inderdaad niet zo opschoot met een datum, dat hij blijkbaar toch wat twijfelde om de afspraak te plannen. Ik zei hem bij twijfel niet in te halen en dat er dan geen afspraak zou komen.

Maar vervolgens deed ik iets waarover ik achteraf alleen maar kan zeggen; don’t try this at home ladies! Ik vroeg hem waarom hij twijfelde om met me af te spreken. En daarop gaf de leukerd aan dat hij dat hij, op basis van mijn foto’s vermoedde dat er van zijn kant geen vonk zal zijn. In ouderwets Hollands ‘hij vond me niet aantrekkelijk genoeg!’.
Pets!
Een klap van Badr was waarschijnlijk minder hard aangekomen.
De leukerd was in één klap niet meer zo leuk.

Mannen van Mars kon weer van het nachtkastje terug de boekenkast in. Mevrouw H’s promotie team is per direct op non actief gesteld – wegens tegenvallende resultaten.

Soms duurt het even voordat het ouderwetse kwartje weer valt. Hij hoeft mij niet leuk te vinden, als ík mij maar leuk vind!

Boekentip van deze week:
Ik hou van mij – Annemarie Postma