Kleur bekennen
Ze keek me aan door de spiegel, ik zat bij haar in de kappersstoel. Ik had haar al een paar jaar niet gezien, doordat ik nogal eens vreemd was gegaan bij andere kappers. Maar de koffie stond weer klaar en ik voelde me welkom. Ze keek me aan en zei ‘je hebt je oogleden laten doen hé!’. Ik flikkerde van de kappersstoel af van schrik; was het zó opvallend? Zagen mijn ogen er nu uit als die van een angstig konijn dat in de koplampen van een vrachtwagen keek? Ik vroeg haar hoe ze dat zag, ik had haar tenslotte jaren niet gezien en m’n oogleden waren inmiddels niet meer pimpelpaars. ‘Je hebt gewoon een lekkere frisse blik’, zei ze. Uhu. Oké dan. Ik wist niet of ik dat moest beschouwen als een goed of juist een bijzonder slecht teken.
Ze knipte m’n haar en al ging er meer af dan mijn eigenlijke bedoeling was, het zat best aardig. Dat gefrut aan m’n aan m’n haar beviel me wel en ik besloot dan ook om binnenkort m’n haar eens te laten verven. Doe eens gek, dacht ik. Een nieuwe blik, een nieuwe coupe, een nieuwe kleur.
En zo zat ik vanmorgen weer in de kappersstoel. Ik wees wat kleuren aan uit het kappersboek die me vast bijzonder goed zouden staan maar de kapster liet me weten dat dat niets voor mij was. Zij wees een totaal andere kleur aan en voordat ik het wist had ik alweer ‘oké’ geroepen, ik vertrouwde haar als zijnde kleurexpert. Ik ben nogal goed van vertrouwen namelijk.
Ze sloeg aan het mengen met de kleuren en smeerde een pimpelpaars goedje op m’n hoofd, vervolgens smeerde ze nog wat plukken haar in met een oranje goedje waarna ze m’n hoofd inpakte met aluminiumfolie. Met m’n ge-aluminium-foliede hoofd deed ik nog even een robot na maar mijn humor was niet de hare. Ze zette de wekker en liet mij alleen met de roddelbladen. Daar zat ik dan, nog onwetend over het drama dat zich later op mijn hoofd zou voltrekken.
Een heerlijk halfuurtje waarin ik werd voorzien van koffie, waarna ik weer volledig op de hoogte raakte over het liefdesleven van Raf, Syl en Sabia. En terwijl ik op de helft van het stuk over Eva en haar nieuwe liefde Freek was, werd mij vriendelijk doch dringend verzocht bij de wasbak te komen zitten.
Ik genoot nog even van het warme water dat het paars van m’n hoofd spoelde en de hoofdmassage die daarbij hoorde. Weer terug in de kappersstoel leek het best aardig, die kleur die m’n haar had gekregen. Anders dan ik in gedachten had maar een beetje ‘out of the box’ denken hoort erbij deze dagen. De kapster ging me voor richting kassa, waarop ze een bedrag aansloeg, nog een bedrag en nóg een bedrag. Kacheng! Dat is dan € 97,50 voor een nieuw kleurtje op je hoofd. ‘Maar weer een tijdje bij m’n ouders aanschuiven’ ging er door m’n hoofd, maar hé dan heb je ook wat hé.
Eenmaal thuis holde ik meteen op de spiegel af waar je door het buitenlicht zo’n lekker zicht hebt op hoe je er écht uitziet. Nou. Niet dus. Het zag er niet uit. Ik vermoed dat de kapster jaloers was op m’n nieuwe frisse blik en er daarom eigenhandig voor heeft gezorgd dat ik alvast klaar ben voor Koninginnedag.
Oranje boven!
