90 dagen

Het is 1 april mensen, 1 APRIL. Ik bedoel, wie gelooft dat?! Weersgerealateerd natuurlijk, die uitroep.

Er valt hier verder geen 1 april grap te maken in Huize H, aangezien ik de enige aanwezige ben (al moet ik toegeven dat ik graag lach om m’n eigen grappen).

Ik heb af en toe het gevoel dat ik mezelf nog een beetje in de winterslaap hou. De dagen dat ik me gapend uitrek en me niet nog eens omdraai maar het waag uit bed te stappen, komt dat alleen omdat ik tussen de gordijnen door een zonnestraal meen te herkennen. Als ik dan eenmaal uit bed ben, naar buiten kijk en ontdek dat de zonnestraal komt doordat een vaag zonnetje op een autospiegel weerkaatst in mijn slaapkamerraam, wil ik me het liefst weer snel onder dat dekbed wurmen en verder snurken.

Mijn hele lijf schreeuwt om zon, zonnestralen en de energie die ik daarvan krijg. Ik denk dat de weergoden weten dat m’n lijf nog niet helemaal klaar is voor die zonnestralen en dat de reden is dat ze wegblijven. Ik wil eerst nog wat strakker in m’n vel komen te zitten en wat gewicht kwijt.

In gedachten maakte ik gisteren wel even een vreugdedansje; ik vierde mijn ’90 dagen’. 90 dagen gezond bezig, 90 dagen (zo goed als geen-) koolhydraat aangeraakt, 90 dagen geen snoep, koek, chips of ander ongezond lekkers aangeraakt. Het enige wat ik van mezelf mocht was af en toe een wijntje, bij een feestje of een etentje (gezonder leven oké, maar er zijn grenzen natuurlijk). Het ging me eerlijk gezegd eigenlijk best makkelijk af, 90 dagen gezonder leven.

Al gaf de weegschaal m’n gewicht op een dag min 4 kilo aan, daar bleef het wel bij. Soms sprong het gewicht dat de weegschaal aangaf zelfs weer even terug naar min 3,5 en dan weer naar min 4.
Was ik de eerste periode best trots op mezelf dat het me lukte dat gezonder leven, nu begon het me meer en meer te frustreren dat dat getal op de weegschaal niet verder naar beneden wilde. Natuurlijk weet ik best dat ik meer zou moeten sporten en kan ik best bedenken hoe ik het allemaal nog beter zou kunnen doen, dat gezonder leven. Maar frustrerend blijft het, dat de weegschaal m’n vriend nog niet is.

Maar al wil ik best graag in die ‘Feeling Good’ flow blijven zitten waarin ik zat, alleen moet ik helaas bekennen dat dat niet altijd lukt. En na een paar van die dagen achter elkaar, ondanks dat ik mezelf toespreek met ‘je hebt nou wel een ontzettende kutdag, maar je bent wel goed bezig’.

Na een paar van dat soort dagen, is eigenlijk het enige dat helpt even heel hard zingen;

Birds flying high – you know how I feel
Sun in the sky – you know how I feel
Breeze drifin’on by – you know how I feel
It’s a new dawn
It’s a new day
It’s a new life
For me
And I’m feeling
KUT!

Tadam Tadam Tadam Ta da dam

En dan weer door, op naar de volgende 90 dagen gezond.
Totdat ik weer zing ‘and I’m Feeling GOOD’!