Maar hoe gaat het eigenlijk met mij?

Daar lag ik dan, languit op de divan van m’n psycholoog, een kop dampende brandnetelthee bij de hand, een luisterend oor aan de overkant en alle tijd om het eens even lekker over mij te gaan hebben. Heerlijk! Even lekker over mezelf praten ik, ik, ik!

Ik kom wat moeizaam op gang maar na wat vriendelijke knikjes en gebaren vanaf het luisterende oor aan de overkant kom ik lekker los. Terug naar daar waar het misging met mij; was het de pubertijd, de onbeantwoorde liefde voor mijn leraar geschiedenis of toch de dag waarop ik mijn buitenboordbeugel kreeg. Er zijn nogal wat momenten in mijn leven geweest die aanleiding zouden kunnen zijn voor een trauma moet je weten. De psycholoog kijkt me af en toe vriendelijk aan, knikt en schijft haar blok vol. Ik weet niet of ik me daar zorgen over moet maken, dit was tenslotte tussen ons, beroepsgeheim dus het mag niet tegen me gebruikt worden … in the court of law. Maar alert blijf je altijd natuurlijk. Het kan de brandnetelthee zijn of de heerlijke divan waarin ik steeds verder wegzak waardoor ik als in een roes aan één stuk doorratel. Aangekomen bij m’n jeugdtrauma van de volgepieste tuinbroek tijdens de dag dat de klassefoto gemaakt werd, kan ik een snik nog net onderdrukken. Een zakdoek wordt mij aangereikt en het is alsof m’n beste vriendin met me meeleeft. Beter nog, ik hoef haar niet te vragen hoe het nou eigenlijk met haar gaat. Het gaat hier om mij! En dat begint me steeds beter te bevallen.

Net als ik wil vragen waar de koekjes bij de thee eigenlijk blijven kijkt ze op van haar schrijfblok en zegt me dat de tijd op is. De tijd is op? Het ging hier toch om mij? Als ik geen aanstalte maak om van de divan af te komen schraapt ze haar keel en zegt vervolgens dat het nu toch echt klaar is voor vandaag. Vriendelijk doch dwingend wordt mij verzocht het pand te verlaten. Thuis haal ik snel de koektrommel op, rij naar een vriendin die de deur open doet zonder kladblok in de hand maar wel de vriendelijke knik aan de overkant. Na de dampende thee mét koek volgt zelfs een wijntje. Ik denk dat het best oké is om ook haar eens te vragen hoe het eigenlijk met haar gaat. Tenslotte.